Ustalenie kto będzie stroną postępowania o wydanie pozwolenia na budowę jest istotną czynnością dokonywaną przez organ administracji architektoniczno-budowlanej w momencie wszczęcia postępowania administracyjnego. Jest to bezpośrednio powiązane z koniecznością wyznaczenia obszaru oddziaływania obiektu.
Krąg stron postępowania w sprawie o pozwolenie na budowę co do zasady definiuje art. 28 ust. 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (dalej: p.b.). Są nimi inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu. Ustalenie tego ostatniego nie jest jednak proste m.in. z uwagi na definicję obszaru oddziaływania obiektu zawartą w art. 3 pkt 20 p.b., która została zmieniona od 19 września 2020 r. W szczególnych przypadkach stroną takiego postępowania może być organizacja ekologiczna w postępowaniu wymagającym udziału społeczeństwa lub w postępowaniu poprzedzonym decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach a także strona postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach (art. 28 ust. 3a i 4 p.b. oraz art. 44, 86g i 86h ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko).
Jak wyznaczyć obszar oddziaływania obiektu w sprawie o wydanie pozwolenia na budowę?
Od 19 września 2020 r. w art. 3 pkt 20 p.b. wprowadzono bardzo istotną modyfikację definicji obszaru oddziaływania obiektu. Zmiana ta wywiera bezpośredni wpływ m.in. na ustalanie kto będzie stroną w omawianej sprawie.
Definicja obszaru oddziaływania obiektu
Zgodnie z wcześniejszym brzmieniem art. 3 pkt 20 p.b. przez obszar oddziaływania obiektu należało rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu, w tym zabudowy, tego terenu. Nowelizując ww. przepis ustawodawca od 19 września 2020 r. wykreślił z tej definicji wyrażenie „w zagospodarowaniu”. Z tego względu nowa definicja stanowi, że przez obszar oddziaływania obiektu należy rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zabudowie tego terenu.
Aktualnie przy ustalaniu obszaru oddziaływania obiektu brane są pod uwagę jedynie ograniczenia w zabudowie, a nie jak wcześniej wszystkie ograniczenia w zagospodarowaniu terenu. Pojęcie ograniczeń w zagospodarowaniu terenu miało znacznie szerszy zakres znaczeniowy od aktualnie obowiązujących ograniczeń w zabudowie terenu, albowiem obejmowało także inne formy ograniczeń zagospodarowania terenu niż zabudowa, takie jak np. hałas, wibracje, zakłócenia elektryczne albo zanieczyszczenie powietrza, wody, gleby. Istotnym jest, że wcześniej ograniczenia w zabudowie terenu były wymienione jako przykład ograniczenia w zagospodarowaniu terenu.
Jak wyjaśniono w uzasadnieniu projektu nowelizacji p.b. (do ustawy z 13 lutego 2020 r. o zmianie ustawy – Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw), ograniczenia w zabudowie terenu odnoszą się do takiego wpływu na nieruchomość, która uniemożliwia lub ogranicza wykonywanie robót budowlanych (w tym budowę obiektów budowlanych) z uwagi na niespełnianie wymagań wynikających z przepisów techniczno-budowlanych i przepisów szczególnych (np. wymogów dotyczących odległości jednych obiektów budowlanych od innych wynikających z rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie). Innymi słowy, obszar oddziaływania obiektu budowlanego jest to obszar, w stosunku do którego obiekt ten wprowadza ograniczenia możliwości budowy innych obiektów budowlanych ze względu na wymogi przepisów odnoszące się do zabudowy (a nie ze względu na to, że obiekt wprowadzi jakiekolwiek subiektywne uciążliwości).
Dodatkowo definicja obszaru oddziaływania obiektu nakazuje wyznaczenie terenu w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych. Nie wskazano jednak o jakie przepisy chodzi. Są to liczne regulacje przewidujące m.in. szczegółowe wymogi dla odległości w zabudowie i zagospodarowaniu terenu. Do przepisów odrębnych, w rozumieniu art. 3 pkt 20 p.b., należą więc m.in. przepisy rozporządzeń określających warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie oraz przepisy z zakresu ochrony środowiska, ochrony zabytków, ochrony przyrody, prawo wodne. Odrębnymi przepisami mogą być także ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który zgodnie z art. 14 ust. 8 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jest aktem prawa miejscowego. Ustalenia decyzji o warunkach zabudowy i decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach nie stanowią jednak przepisów odrębnych w rozumieniu art. 3 pkt 20 p.b., gdyż nie są przepisami prawa powszechnie obowiązującego (wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 kwietnia 2020 r., sygn. akt II OSK 1488/19 i z 8 grudnia 2021 r., sygn. akt II OSK 2011/21; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 15 lutego 2022 r., sygn. akt VII SA/Wa 2337/21).
Do omawianej definicji obszaru oddziaływania obiektu odnosi się również art. 5 ust. 1 pkt 9 p.b. nakazujący m.in. projektowanie i budowanie obiektu budowlanego (jako całości oraz poszczególnych części) z poszanowaniem występujących w obszarze oddziaływania obiektu, uzasadnionych interesów osób trzecich, w tym zapewnienie dostępu do drogi publicznej. Naruszenie tego obowiązku może mieć wpływ na wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę.
Kto wyznacza obszar oddziaływania obiektu?
Jednym z podstawowych obowiązków projektanta jest określenie obszaru oddziaływania obiektu (art. 20 ust. 1 pkt 1c p.b.), co umożliwia ustalenie kto będzie stroną w omawianej sprawie. W projekcie zagospodarowania działki lub terenu (będącego częścią projektu budowlanego) m.in. zamieszcza się informację o obszarze oddziaływania obiektu (art. 34 ust. 3 pkt 1 lit. e p.b.). Informacja o obszarze oddziaływania obiektu zawiera wskazanie przepisów prawa, w oparciu o które dokonano określenia obszaru oddziaływania obiektu oraz zasięg obszaru oddziaływania obiektu przedstawiony w formie opisowej lub graficznej albo informację, że obszar oddziaływania obiektu mieści się w całości na działce lub działkach, na których został zaprojektowany (§ 18 rozporządzenia Ministra Rozwoju z 11 września 2020 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego). Jeżeli projektant nie zamieści w projekcie budowlanym informacji o obszarze oddziaływania obiektu bądź zamieści informację niepełną, organ powinien nałożyć postanowieniem obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości, określając termin ich usunięcia (art. 35 ust. 3 w zw. z art. 35 ust. 1 pkt 3 p.b.).
Określenie obszaru oddziaływania obiektu w projekcie budowalnym co do zasady nie zwalnia organu administracji architektoniczno-budowlanej od weryfikacji tej czynności. Organy nie są związane obszarem oddziaływania obiektu wyznaczonym przez projektanta w projekcie budowlanym. Odróżnić bowiem należy obowiązek projektanta od obowiązku organu administracji architektoniczno-budowlanej w zakresie wyznaczenia obszaru oddziaływania obiektu. Wyznaczenie obszaru oddziaływania obiektu w postępowaniu o udzielenie pozwolenia na budowę, rozumianego jako określenie kręgu stron, a także ustalenie obszaru oddziaływania obiektu, należy do organu administracji architektoniczno-budowlanej prowadzącego sprawę. Organ administracji architektoniczno-budowlanej może zatem ustalić obszar oddziaływania obiektu w sposób odmienny od projektanta (wyrok WSA w Gdańsku z 5 kwietnia 2017 r., sygn. akt II SA/Gd 119/17; wyrok WSA w Lublinie z 21 lutego 2019 r., sygn. akt II SA/Lu 1275/16).
W orzecznictwie sądowym przyjmuje się, iż w procesie wyznaczania obszaru oddziaływania obiektu nie chodzi o wykazanie negatywnego wpływu inwestycji na znajdujące się w otoczeniu tego obiektu działki, lecz o możliwość spowodowania szkodliwego oddziaływania inwestycji na otoczenie z uwagi na cechy projektowanego obiektu i sposób zagospodarowania terenu otaczającego działkę inwestora, w związku z czym stwierdzenie tej możliwości jest już równoznaczne z naruszeniem interesu prawnego i podstawą uznania za stronę w oparciu o art. 28 ust. 2 p.b. (wyrok WSA w Bydgoszczy z 26 stycznia 2010 r., sygn. akt II SA/Bd 1070/09).
Do uznania, iż dana nieruchomość znajduje się w obszarze oddziaływania inwestycji budowlanej nie wystarczy stwierdzenie, że będzie ona faktycznie wpływała na sąsiednie działki, lecz niezbędne jest wskazanie normy prawnej, która reguluje taki wpływ przedsięwzięcia na otoczenie. Okoliczności te muszą mieć charakter obiektywny, ponieważ wyłącznie subiektywne przekonanie o oddziaływaniu zamierzenia budowlanego na sąsiednie tereny jest niewystarczające w świetle art. 3 pkt 20 p.b. (wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 8 grudnia 2021 r., sygn. akt II SA/Go 823/21).
Wznowienie postępowania o wydanie pozwolenia na budowę
Jeśli organ błędnie wyznaczy obszar oddziaływania obiektu i nie zapewni udziału w sprawie o wydanie pozwolenia na budowę wszystkim uprawnionym podmiotom, to możliwe będzie wznowienie postępowania w sprawie pozwolenia na budowę, albowiem strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu (art. 145 § 1 pkt 4 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego; dalej: k.p.a.). Jak wyjaśnił WSA w Rzeszowie w wyroku z 9 stycznia 2018 r. (sygn. akt II SA/Rz 1121/17), skoro w świetle art. 28 ust. 2 p.b. stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu, to podmiotami uprawnionymi do żądania wznowienia postępowania w sprawie udzielenia pozwolenia na budowę na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. są tylko te podmioty, które zostały wskazane w ww. przepisie. Organy badające istnienie podstawy wznowienia z art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. muszą niejako wtórnie (następczo) skontrolować prawidłowość wyznaczenia obszaru oddziaływania obiektu objętego wnioskiem o udzielenie pozwolenia na budowę, gdyż granice tego obszaru determinują ustalenie kręgu stron postępowania o wydanie pozwolenia na budowę. Z tego względu ocena prawidłowości wyznaczenia tego obszaru przesądza o tym, czy żądanie wznowienia postępowania w sprawie pozwolenia na budowę w związku z pominięciem żądającego wznowienia jako strony tego postępowania jest uzasadnione, wymagając uchylenia decyzji.
Wyłącznie podmiot, który powinien być stroną postępowania zwykłego może wystąpić z wnioskiem o wznowienie postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. Przepis ten nie dotyczy więc sytuacji prawnej podmiotu, który stroną postępowania zwykłego nie był, a do ewentualnego naruszenia jego interesu prawnego doszło na skutek realizacji inwestycji w sposób niezgodny z projektem budowlanym i udzielonym pozwoleniem na budowę, co prowadzi do rozszerzenia obszaru oddziaływania obiektu. W takim bowiem przypadku toczyć się powinno odrębne postępowanie przed organami nadzoru budowlanego w zakresie odstępstw od udzielonego pozwolenia na budowę i w tym postępowaniu podmioty te będą miały zagwarantowaną ochronę prawną w ramach przysługującego im interesu prawnego (wyrok NSA z 9 lipca 2013 r., sygn. akt II OSK 607/12).
Kto może być stroną postępowania o pozwolenie na budowę?
Stronami postępowania w sprawie uzyskania pozwolenia na budowę są co do zasady: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu (art. 28 ust. 2 p.b.).
Jest to przepis szczególny w stosunku do wynikającej z art. 28 k.p.a. zasady, że stroną postępowania administracyjnego jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Przepis art. 28 k.p.a. ma zastosowanie w sprawie pozwolenia na budowę, albowiem na jego podstawie posiłkowo ustala się interes prawny podmiotów wskazanych w art. 28 ust. 2 p.b. (wyrok NSA z 17 listopada 2011 r., sygn. akt II OSK 1630/10). Regulacja art. 28 ust. 2 p.b. nie wyeliminowała całkowicie zastosowania w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę przepisów k.p.a. Bez wątpienia aktualne pozostaje bowiem zagadnienie interesu prawnego, gdyż podmioty, które znalazły się w kręgu stron postępowania o uzyskanie pozwolenia na budowę, zostały wyodrębnione na podstawie kryterium ochrony ich interesu prawnego. Przepis art. 28 k.p.a. jest klauzulą generalną, dzięki której interes prawny może być zrekonstruowany na podstawie przepisów prawa, niekoniecznie prawa administracyjnego (wyrok WSA w Poznaniu z 10 lutego 2022 r., sygn. akt II SA/Po 427/21). Jak wyjaśnił NSA w wyroku z 13 października 2022 r. (sygn. akt II OSK 2262/19), dokonując oceny, czy nieruchomości znajdują się w obszarze oddziaływania projektowanego obiektu, należy mieć na uwadze, że istnienie interesu prawnego, jaki wynika z art. 28 ust. 2 p.b., nie jest uzależnione od tego czy dana inwestycja będzie powodowała przekroczenie określonych norm, lecz czy istnieją przepisy nakazujące badać możliwość oddziaływania inwestycji na nieruchomości sąsiednie.
Jeżeli przepisy prawa materialnego nakładają na inwestora określone obowiązki czy ograniczenia związane z zabudową jego działki względem działki sąsiedniej, to tym samym właściciel (użytkownik wieczysty, zarządca) tej działki jest stroną omawianego postępowania i to niezależnie od tego, czy projekt budowlany w ocenie organu spełnia wymagania określone przepisami prawa materialnego oraz aktów wykonawczych i czy zachowane są odległości nakazane stosownymi przepisami prawa (wyrok NSA z 26 maja 2020 r., sygn. akt II OSK 2747/19; wyrok WSA w Warszawie z 11 września 2020 r., sygn. akt VII SA/Wa 2/20). W związku z tym w sprawach, w których nie jest to wyraźnie wykluczone przez przepisy prawa, np. art. 28 ust. 2 p.b., art. 28 k.p.a. powinno się wykładać i stosować w ten sposób, aby zapewnić właścicielowi nieruchomości udział w postępowaniu, które dotyczy oceny tego, czy sąsiednia nieruchomość została zabudowa zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (wyrok NSA z 8 września 2021 r., sygn. akt II OSK 3182/18). W niektórych przypadkach oddziaływanie obiektu nie wykracza poza teren samej inwestycji, a tym samym właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy innych, nawet położonych w sąsiedztwie nieruchomości nie posiadają statusu strony w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę (wyrok WSA w Gliwicach z 23 czerwca 2017 r., sygn. akt II SA/Gl 373/17).
Zarządca nieruchomości
Jak wyjaśniono w wyroku WSA w Poznaniu z 14 grudnia 2016 r. (sygn. akt II SA/Po 689/16), zarządcą nieruchomości w rozumieniu art. 28 ust. 2 p.b. jest podmiot, który uzyskuje prawo zarządzania nieruchomością cudzą w imieniu własnym i z wyłączeniem właściciela. Zdarzeniem prawnym skutkującym powstaniem zarządu nieruchomością może być zarówno umowa cywilnoprawna (np. umowa ustanawiająca zarząd nieruchomością, umowa ustanawiająca zarząd nieruchomością wspólną, ale też umowa ustanawiająca na nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe w postaci użytkowania), jak i władczy akt administracyjny (np. oddanie nieruchomości w trwały zarząd), czy też orzeczenie sądu powszechnego (np. wszelkie przypadki ustanowienia zarządu przymusowego, względnie ustanowienia syndyka, gdy masa upadłości obejmuje nieruchomość).
Inne strony postępowania
W orzecznictwie uznaje się, że stronami postępowania w sprawie pozwolenia na budowę mogą być np.: wspólnota mieszkaniowa a wyjątkowo właściciel lokalu; spółdzielnia mieszkaniowa a wyjątkowo członek spółdzielni mieszkaniowej; osoba, której nieruchomość została oddana w użytkowanie zgodnie z art. 252 i nast. ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.
W postępowaniu administracyjnym do reprezentowania interesu podmiotu zbiorowego – ogółu właścicieli odrębnych lokali tworzących wspólnotę mieszkaniową – co do zasady legitymację ma wspólnota mieszkaniowa, a nie poszczególni członkowie tej wspólnoty mieszkaniowej (wyrok WSA w Szczecinie z 2 czerwca 2021 r., sygn. akt II SA/Sz 334/21). Członek wspólnoty mieszkaniowej jeżeli wykaże swój indywidualny własny interes prawny, może wystąpić jako strona zainteresowana w postępowaniu administracyjnym w sprawie, w której co do zasady występuje wspólnota mieszkaniowa. Uprawnienia wspólnoty mieszkaniowej i poszczególnego właściciela nie są wobec siebie konkurencyjne i nie wykluczają się wzajemnie. Warunkiem dopuszczenia właściciela wyodrębnionej nieruchomości lokalowej jako strony jest jednak wykazanie, że może dojść do negatywnego oddziaływania na jego nieruchomość, np. poprzez dopuszczenie do realizacji określonych robót budowlanych (wyrok WSA w Krakowie z 24 marca 2022 r., sygn. akt II SA/Kr 1424/21).
W sprawach dotyczących pozwolenia na budowę osoby, którym przysługuje własnościowe prawo do lokalu są zasadniczo reprezentowane przez organy spółdzielni. Dopuszcza się udział właściciela lokalu w pewnych szczególnych sytuacjach, jeżeli wykaże, że realizacja planowanej inwestycji spowoduje konkretne ograniczenia, czy naruszenie warunków korzystania z jego lokalu mieszkalnego, chronionych przepisami prawa materialnego. Właściciel lokalu spółdzielczego może zatem występować jako strona postępowania administracyjnego pod warunkiem, że wykaże własny, zindywidualizowany i skonkretyzowany interes prawny (wyrok NSA z 12 marca 2020 r., sygn. akt II OSK 1239/18). Co do zasady, interesu prawnego w omawianej sprawie nie ma członek spółdzielni mieszkaniowej dysponujący własnościowym spółdzielczym prawem do lokalu mieszkalnego znajdującego się w budynku leżącym w obszarze oddziaływania obiektu, gdy właścicielem gruntu na którym posadowiony jest budynek mieszalny jest gmina, a spółdzielni mieszkaniowej przysługuje prawo użytkowania wieczystego tego gruntu (wyrok WSA w Olsztynie z 6 lipca 2010 r., sygn. akt II SA/Ol 132/10).
Podmioty korzystające z nieruchomości na podstawie jakiegokolwiek innego tytułu prawnego niż wymienione w art. 28 ust. 2 p.b., takiego jak np. dzierżawa czy najem, a tym bardziej podmioty, które nie mają żadnego prawa do nieruchomości, a są jedynie jej posiadaczami, nie mogą być obecnie stronami postępowania w sprawie pozwolenia na budowę, a ochrony swych interesów prawnych mogą domagać się jedynie przed sądem powszechnym (wyrok WSA w Warszawie z 25 czerwca 2021 r., sygn. akt VII SA/Wa 234/21).
Status strony postępowania w sprawie pozwolenia na budowę nie powinien przysługiwać zarządcy nieruchomości w rozumieniu art. 184a ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (dalej: u.g.n.), a więc przedsiębiorcy, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie umowy o zarządzanie nieruchomością wykonuje czynności zarządzania nieruchomością o których mowa w art. 184b u.g.n. (D. Sypniewski [w:] R. Godlewski, M. Goss, J. Góralski, W. Ł. Gunia, D. Sypniewski, Prawo budowlane. Komentarz, Warszawa 2022, art. 28).
Czy stroną w postępowaniu administracyjnym są najbliżsi sąsiedzi inwestycji?
Samo położenie nieruchomości w sąsiedztwie działki, na której będzie realizowana inwestycja nie przemawia za automatycznym uznaniem, że właściciel nieruchomości sąsiedniej będzie uznany za stronę w omawianej sprawie. Bliskie sąsiedztwo nie zawsze oznacza, że właściciel gruntu będzie posiadał legitymację strony w postępowaniu dotyczącym pozwolenia na budowę. Znajdowanie się nieruchomości w sferze oddziaływania obiektu należy rozumieć w ten sposób, że przez oddziaływanie to naruszone zostają konkretne normy prawa materialnego, z których dany podmiot wywodzi swój interes prawny jako strona postępowania administracyjnego. Ograniczenia, które nie są wynikiem istnienia przepisów prawnych, nie dają podstawy do uznania danego podmiotu za stronę postępowania w sprawie, której przedmiotem jest wydanie pozwolenia na budowę. Innymi słowy, do uznania, iż dana nieruchomość znajduje się w obszarze oddziaływania inwestycji budowlanej nie wystarczy stwierdzenie, że będzie ona faktycznie wpływała na sąsiednie działki, lecz niezbędne jest wskazanie normy prawnej, która reguluje taki wpływ przedsięwzięcia na otoczenie (wyrok WSA w Szczecinie z 24 lutego 2022 r., sygn. akt II SA/Sz 1178/21).
Brak bezpośredniego sąsiedztwa pomiędzy nieruchomościami nie musi automatycznie oznaczać braku przymiotu strony w postępowaniu, gdyż obszar oddziaływania obiektu może obejmować także tereny dalej położone, ale pozostające w zasięgu wpływów planowanej inwestycji. Nie można wykluczyć tego rodzaju przypadku, chociaż oddziaływanie takie wiąże się zazwyczaj z bliskim usytuowaniem nieruchomości i jej bezpośrednim wpływem (wyroki NSA z: 16 lipca 2020 r., sygn. akt II OSK 742/20; 2 września 2021 r., sygn. akt II OSK 3076/18; 23 sierpnia 2022 r., sygn. akt II OSK 1041/21).
Jak ustalić strony postępowania nadzwyczajnego dotyczącego pozwolenia na budowę?
Jak słusznie wskazał NSA w wyroku z 5 kwietnia 2007 r. (sygn. akt II OSK 598/06) sprawy o stwierdzenie nieważności pozwolenia na budowę lub o wznowienie postępowania w takiej sprawie są prowadzone tylko w nadzwyczajnych trybach postępowań administracyjnych, lecz nie zmienia to ich zasadniczego przedmiotu, czyli kwestii udzielenia pozwolenia na budowę. Zarówno więc w sprawie o takie pozwolenie prowadzonej w zwykłym trybie, jak i w trybach nadzwyczajnych krąg podmiotów uznanych za stronę powinien być identycznie ustalony na podstawie art. 28 ust. 2 p.b. będącego normą szczególną w stosunku do art. 28 k.p.a. W postępowaniu o stwierdzenie nieważności stroną mogą być nie tylko podmioty uznane za strony w postępowaniu zwykłym zakończonym wydaniem kwestionowanej decyzji, lecz każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczyć mogą skutki stwierdzenia nieważności decyzji (np. osoba niesłusznie pominięta w postępowaniu zwykłym). Niemniej jednak krąg tych podmiotów powinien być ustalony na podstawie art. 28 ust. 2 p.b. (wyrok WSA w Warszawie z 9 czerwca 2022 r., sygn. akt VII SA/Wa 756/22).
Jeśli potrzebujesz pomocy prawnej w sprawach dotyczących prawa budowlanego to zadzwoń pod numer 61 852 26 10 lub napisz e-mail na adres pmj@jarzpartner.pl i umów się na pierwszą konsultację w Kancelarii Prawnej Jarzyński & Wspólnicy.
