Z niniejszego artykułu z cyklu „Z prawem do celu” dowiecie się czym jest świadczenie postojowe przewidziane w ramach tzw. „Tarczy Antykryzysowej”[1] i czym różni się od wynagrodzenia postojowego uregulowanego w Kodeksie pracy[2].
Świadczenie postojowe – informacje ogólne
Świadczenie postojowe jest wsparciem finansowym dla osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, które ma zrekompensować utratę przychodów w związku z wystąpieniem pandemii COVID-19.
Świadczenie to mogą uzyskać osoby, które miały przestój w prowadzeniu działalności wywołany przez COVID-19. Ponadto, przysługuje ono również osobom zatrudnionym na postawie umów cywilnoprawnych.
Wysokość świadczenia postojowego wynosi 2.080,00 zł czyli 80% minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w 2020 roku. Kwota ta nie podlega opodatkowaniu.
Świadczenie w wysokości 1.300,00 zł, czyli 50% minimalnego wynagrodzenia, przysługuje osobom prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą, do której mają zastosowanie przepisy dotyczące zryczałtowanego podatku dochodowego w formie karty podatkowej i która korzystała ze zwolnienia sprzedaży od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 Ustawy o podatku od towarów i usług[3].
W przypadku osób zatrudnionych na postawie umów cywilnoprawnych, gdy suma przychodów z umów cywilnoprawnych w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych uzyskana w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek o świadczenie postojowe, wynosi mniej niż 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w 2020 roku to świadczenie postojowe przysługuje w wysokości sumy wynagrodzeń z tytułu wykonywania tych umów cywilnoprawnych.
Skontaktuj się ze mną
Inne warunki świadczenia postojowego
Świadczenie postojowe otrzyma osoba, która zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i nie ma innego tytułu do ubezpieczeń społecznych.
Wymagane jest, aby działalność gospodarcza była prowadzona przed 1 lutego 2020 roku i nie była zawieszona. Celem otrzymania świadczenia postojowego należy wykazać, że przychód z miesiąca poprzedzającego przed miesiącem, w którym został złożony wniosek był o minimum 15% niższy od przychodu uzyskanego w miesiącu poprzedzającym. Wymóg przychodu nie obowiązuje, jeśli działalność rozpoczęta przed 1 lutego 2020 roku została zawieszona po 31 stycznia 2020 roku.
Jak uzyskać świadczenie postojowe?
Świadczenie postojowe jest wypłacane na wniosek, który składa się na formularzu RSP-D (https://www.zus.pl/documents/10182/3364052/RSP-D.pdf/337e56fe-1c60-70aa-eade-f1172ea3fe94) do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (dalej jako: ZUS). Wniosek można złożyć najpóźniej w terminie 3 miesięcy od miesiąca, w którym został zniesiony stan epidemii.
Wynagrodzenie postojowe
Wynagrodzenie za czas niewykonywania pracy zwane wynagrodzeniem postojowym jest uregulowane w art. 81 Kodeksu pracy. Przysługuje ono pracownikowi za czas niewykonywania pracy, kiedy był on gotowy do jej wykonywania, jednak doznał przeszkód z przyczyn leżących po stronie pracodawcy. Dotyczy to między innymi sytuacji, w której wystąpił przestój w działalności pracodawcy.
Pracownikowi przysługuje wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania. Otrzyma on 100% wynagrodzenia zasadniczego, jeśli w umowie została określona stawka godzinowa lub miesięczna. W braku takich postanowień pracownikowi przysługuje 60% wynagrodzenia.
Wynagrodzenie postojowe nie może być niższe od wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, które w 2020 roku wynosi 2.600,00 zł brutto.
Warunki wypłaty wynagrodzenia postojowego
Pracownik przez cały okres przestoju musi być gotowy do podjęcia pracy, to znaczy musi być w stanie stawić się na każde ewentualne wezwanie pracodawcy.
Aby wynagrodzenie postojowe zostało wypłacone musi dojść do przestoju, z przyczyn leżących po stronie pracodawcy. Nie chodzi tylko o sytuacje zawinione, ale też te wpisujące się w ryzyko pracodawcy, które obejmuje również przyczyny zewnętrzne, takie jak wybuch epidemii.
Wynagrodzenie postojowe przysługuje pracownikowi w rozumieniu art. 2 Kodeksu pracy, czyli osobie zatrudnionej na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę. Warto podkreślić, iż nie ma przy tym znaczenia, czy pracownik pracuje na pełen etat, czy w niepełnym wymiarze czasu pracy.
Różnice pomiędzy świadczeniem postojowym a wynagrodzeniem postojowym
Zasadnicza różnica pomiędzy świadczeniem postojowym a wynagrodzeniem postojowym leży w osobie beneficjenta środków finansowych.
Świadczenie postojowe jest skierowane do osób, które prowadzą pozarolniczą działalność gospodarczą lub są zatrudnione na podstawie umów cywilnoprawnych.
Natomiast wynagrodzenie postojowe dotyczy pracownika zatrudnionego na podstawie przepisów Kodeksu pracy.
Wysokość obu świadczeń jest różna. Za podstawę wyliczenia świadczenia postojowego bierze się płacę minimalną, natomiast wynagrodzenie postojowe oblicza się na postawie pensji zasadniczej.
Ostatnim elementem odróżniającym jest sposób uzyskania świadczenia postojowego lub wynagrodzenia postojowego. Świadczenie postojowe jest udzielane wyłącznie na wniosek skierowany do ZUS. Natomiast decyzję w sprawie wypłaty pracownikowi wynagrodzenia postojowego podejmuje pracodawca. Pracownik nie musi wnioskować o wypłatę wynagrodzenia postojowego.
Jeśli potrzebujesz pomocy w sporządzeniu wniosku o świadczenie postojowe lub w sprawach pracowniczych to zadzwoń pod numer 61 852 26 10 lub napisz e-mail na adres pmj@jarzpartner.pl i umów się na pierwszą konsultację w Kancelarii Prawnej Jarzyński & Wspólnicy.
[1] Ustawa z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568 z późn. zm.).
[2] Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1040 z późn. zm.).
[3] Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.).
