Sąd Najwyższy w dniu 20 lipca 2017 roku wydał wyrok w sprawie o sygn. I CSK 716/16, w którym rozstrzygnął między innymi kwestię dotyczącą przerwania biegu przedawnienia roszczenia przez złożenie wniosku o zawezwanie do próby ugodowej.
Zgodnie z art. 123 § 1 Kodeksu cywilnego (dalej jako: K.c.):
„Bieg przedawnienia przerywa się:
1) przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia;
2) przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje;
3) przez wszczęcie mediacji.”
W przedmiotowej sprawie Sąd Okręgowy zasądził od pozwanego na rzecz powodów należność wraz z odsetkami tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości.
Pozwany złożył apelację od wyroku Sądu I instancji podnosząc zarzut zasiedzenia służebności przesyłu.
Jak ustalił Sąd Apelacyjny, powodowie złożyli do Sądu Rejonowego wniosek o zawezwanie do próby ugodowej dotyczący wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości oraz umownego ukształtowania zasad dalszego korzystania z niej.
Sąd Apelacyjny uznał, iż była to czynność przed sądem, która zgodnie z art 123 § 1 K.c. stosowanym odpowiednio przerwała bieg zasiedzenia służebności.
Pozwany od wyroku Sądu Apelacyjnego wniósł skargę kasacyjną do Sądu Najwyższego zarzucając błędne przyjęcie, iż w związku z zawezwaniem do próby ugodowej doszło do przerwania biegu zasiedzenia służebności.
Sąd Najwyższy uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania.
Na wstępie uzasadnienia omawianego wyroku Sąd Najwyższy wskazał na treść art. 175 K.c., zgodnie z którym do biegu zasiedzenia stosuje się odpowiednio przepisy o biegu przedawnienia roszczeń, tj.m.in. art 123 § 1 K.c.
Dalej Sąd Najwyższy stwierdził, iż w orzecznictwie przyjmuje się konieczność precyzyjnego określenia przedmiotu oraz wysokości wierzytelności, aby wniosek o zawezwanie do próby ugodowej wywarł skutek w postaci przerwania biegu przedawnienia na podstawie art 123 § 1 K.c.
Zdaniem Sądu Najwyższego takiemu podejściu nie sprzeciwia się wynikający z art. 185 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego obowiązek zwięzłego oznaczenia sprawy. Wymóg zwięzłego oznaczenia sprawy należy przede wszystkim wiązać z obowiązkiem przedstawienia argumentacji uzasadniającej żądanie oraz przytaczania dowodów na jego poparcie. Zawezwanie do próby ugodowej musi odpowiadać podmiotowo i przedmiotowo żądaniu zgłoszonemu w pozwie.
Wniosek o zawezwanie do próby ugodowej nie odniesie skutku co do innych roszczeń mogących wynikać z tego samego stosunku prawnego ani ponad kwotę w nim określoną.
