Rada gminy uchwalając miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (dalej: plan miejscowy) musi kierować się powszechnie obowiązującymi przepisami prawa, a w szczególności Ustawą z 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej: u.p.z.p.). Uchwalony plan miejscowy podlega kontroli wojewody, który może stwierdzić jego nieważność. O nieważności planu miejscowego mogą rozstrzygać także sądy administracyjne. Najczęściej występującymi błędami w planach miejscowych jest niezgodność planu miejscowego z ustaleniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (dalej: studium), niespójność części tekstowej i graficznej planu miejscowego, brak obligatoryjnych elementów planu miejscowego, niewystarczające uzasadnienie ograniczeń w zagospodarowaniu terenu, brak uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych, ustalenie stawki renty planistycznej na poziomie 0% bądź odstąpienie od ustalenia stawki oraz niewłaściwe definiowanie pojęć lub modyfikowanie pojęć określonych w ustawach i rozporządzeniach.

więcej